ناتوانی یادگیری مشکلی است که تقریبا همه با آن آشنا هستیم و با این گونه افراد برخورد داشتیم. ناتوانی های یادگیری، مشکلات پردازش اطلاعات به دست آمده از محیط اطراف مبتنی بر اختلالات عصب شناختی است. این مشکلات پردازش می توانند در یادگیری مهارت های اساسی مانند خواندن، نوشتن و یا ریاضی اختلال ایجاد کنند. درک این نکته ضروری است که ناتوانی های یادگیری بر زندگی افراد فراتر از محیط آکادمیک در زندگی آن ها تاثیر می گذارد. همچنین می تواند بر روابط خانواده، دوستان و محیط کار اثر گذار باشد.
تشخیص اختلال یادگیری
از آنجا که مشکلات خواندن و نوشتن و یا حل ریاضی از مشکلات قابل تشخیص در طول سال های اول مدرسه است. علائم و نشانه های ناتوانی های یادگیری اغلب در این زمانی که در دوره آموزش متوسطه یا بزرگسالان در نیروی کار شرکت نکنند ارزیابی نمی شود. اما برای سایر افراد تشخیص داده نمی شود و با همین مشکل زندگی خود را پشت سر می گذارند. آن ها هرگز نمی دانند چرا با محیط مدرسه و دانشگاه مشکل دارند یا چرا در کار و محیط خانواده و دوستان دچار مشکل می شوند.
علل ناتوانی های یادگیری
بین رشد احساسی اولیه فرد در خانواده و رشد احساسی موجود در بازی درمانی ارتباطی موازی وجود دارد. ناتوانی یادگیری در کودکان به تنهایی بروز نمی یابند بلکه به همراه سایر مشکلات کودک خود را نشان می دهد. بنابراین مشکلات این کودکان را باید از دیدگاه کلی برسی کرد. معمولا یک علت خاص را نمی توان به عنوان عامل این مشکل در نظر گرفت. این دسته از مشکلات دارای ماهیتی همبسته اند.
این اثر گذاری منفی نیز به نوبه خود عامل ایجاد مشکلات یادگیری قابل تشخیصی می شود که در اثر یک چرخه معیوب ایجاد شوند. بازی درمانی روش قابل اعتمادی برای مداخله در این چرخه می باشد. این روش کودک را آزاد می گذارد تا تمامی توان و نیروی خود را بر مشکل متمرکز کرده و از این طریق آن را رفع کند.
بازی درمانی می تواند در واقع تنها تجربه ای باشد که به کودکان اجازه می دهد تا موفقیتی عاطفی کسب کنند. موفقیت در زندگی بسیاری از این گروه از کودکان امری نادر است. اما آنان می توانند در اتاق بازی موفقیت های خاص خود را به دست آورند.
درمان اختلال یادگیری
ارائه خدمات به کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری در مدرسه امری مهم است و وظیفه دشواری است. اما این امر ترکیبی که بازی درمانی و مشاوره با والدین برای بهبود وضعیت آموزشی فرد بسیار سودمند واقع شد. بعد از پژوهش هایی که اجرا شد نشان داده شد که کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری اگرخدمات درمانی را به صورت بازی درمانی دریافت کنند؛ به صورت معنا داری در چهار بعد شناختی، عاطفی، روانی حرکتی و محیطی بهبودی نشان می دهند.
کودکان مبتلا به ناتوانی های هوشی، مناسب ترین گروه دریافت کننده خدمات مختلف هستند. آنان نیز مانند اغلب افراد محدودیت ها و ناتوانایی هایی دارند. این گروه از افراد نیز همانند دیگران احساسات و فشارهای مختلفی را تجربه می کنند. تا سال های اخیر درمان این افراد اساسا بر دارو درمانی و روش های کنترل رفتار بدون توجه به تنش ها و نیازها و مشکلات عاطفی آنان تاکید داشت. حدس های مربوط به وجود مشکلات عاطفی در این افراد رو به افزایش است. حدود ۵۰ درصد افسردگی، اعتماد به نفس پایین، اضطراب و سایر مشکلات مربوط به سازگاری اجتماعی در این افراد وجود دارد.
بازی درمانی برای این دسته از کودکان بسیار مناسب است. زیرا به عنوان ابزار ارتباطی به منظور بیان نیازها و عواطف مطابق با توان آنان در اختیارشان قرار می گیرد.
منبع: کتاب بازی درمانی دکتر سید علی صمدی
نویسنده: سبا صفایی راد
