لکنت زبان یک اختلال در روانی گفتار است که غالباً در سنین دو تا شش سال آغاز می‌شود، یعنی همزمان این اختلال با رشد مغز و گفتار بروز پیدا می‌کند، همچنین پسران بیشتر از دختران دچار لکنت زبان می‌شوند، به‌گونه‌ای که این نسبت تقریباً چهار به یک است، البته بین کودک دارای لکنت زبان با سایر کودکان از نظر هوشی تفاوت چندانی وجود ندارد، زیرا لکنت زبان ممکن است دوره‌ای باشد، یعنی امکان دارد بعد از مدتی این اختلال در کورک برطرف شود.
فراوانی و شدت لکنت زبان در کودک ممکن است طی هفته‌ها و ماه‌ها تغییرات چشمگیری داشته باشد، همچنین موفقیت‌های آموزشی، شغلی و اجتماعی می‌تواند تا حدود زیادی تحت تاثیر لکنت قرار گیرند، با این وجود در طول تاریخ افراد برجسته و موفق بسیاری وجود داشتد که بیشتر عمرشان دچار این اختلال گفتاری بوده‌اند.
علائم لکنت
از علائم اصلی لکنت زبان می‌توان به به مورد زیر اشاره کرد:
- تکرار
- کشیده‌گویی
- مکث و قفل شدن زبان در هنگام صحبت کردن
- در حقیقت لکنت زبان اغلب شامل تکرار کلمات یا بخشی از آن‌ها بوده و همچنین نیز باعث کشش صداها در گفتار می‌شود
این روان نبودن در ادای کلمات اغلب در افراد دارای لکنت بیشتر از افراد دیگر جامعه اتفاق می‌افتد، برخی افراد مبتلا به اختلال لکنت زبان، در هنگام صحبت کردن بسیار پرتنش به نظر می‌آیند و یا با مشکل کمبود تنفس مواجه می‌شوند و درنتیجه ممکن است گفتار او متوقف یا کاملا قفل شود.
علت لکنت زبان
علت لکنت زبان را می‌توان سه عامل زیر دانست:
سابقه ژنتیکی
تحقیقات نشان داده است افرادی که در نزدیکان خود شخص دارای لکنت دارند بیشتر در معرض ابتلا به این عارضه هستند. این افراد به طور ارثی دارای اختلال فیزیولوژیک عصبی عضلانی هستند به همین علت توانایی گفتاری آنان به مشکل روبرو می‌شود.
آسیب های مغزی
صدمه و آسیب‌هایی که ممکن است در پی یک سانحه و یا تصادف به مغز وارد شود و یا سکته‌های مغزی
آسیب های روحی
مشکلات عاطفی و روحی و فشارها، هم از عوامل ایجاد لکنت محسوب می‌شوند.
عوارض لکنت
اما این مشکل متاسفانه برای فرد مبتلا عوارضی را به همراه دارد، از عوارض لکنت زبان می توان به کاهش اعتماد به نفس، اضطراب و استرس، انزواطلبی و گوشه‌گیری، عدم توانایی در تعاملات اجتماعی، کناره‌گیری از فرصت‌های پیش آمده، عدم موفقیت در مراحل زندگی و… اشاره کرد. به همین علت باید قبل از این که فرد دچار این عوارض شود به فکر درمان باشیم.
درمان لکنت
لکنت زبان ممکن است در هر سنی رخ دهد. پاتولوژیست گفتار و زبان پس از ارزیابی های کامل می تواند در مورد بهترین روش درمان تصمیم بگیرد. برای درمان کودکان و بزرگسالانی که لکنت دارند، روش های مختلفی در دسترس هستند. از آنچا که متغیر های مختلف و نیازهای فردی متفاوت است یک روش یا ترکیبی از روش هایی که برای یک فرد موثر است ممکن است برای فرد دیگر مفید نباشد.
لکنت ممکن است با درمان به طور کامل برطرف نشود اما می تواند مهارت های کمک کننده زیر را به فرد آموزش دهد:
- پیشروی در روانی کلام
- بهبود ارتباطات موثر
- مشارکت کامل در فعالیت های شغلی، اجتماعی و مدرسه
چند مثال از از روش های درمان که اثر بخشی آن اثبات نشده، عبارتند از:
گفتار درمانی
گفتار درمانی به شما یاد می دهد که سرعت گفتار خود را کم کنید و بدانید که چه موقع دچار لکنت می شوید. شما ممکن است هنگام شروع گفتاردرمانی به آرامی و عمدا صحبت کنید اما با گذشت زمان می توانید یک الگوی گفتاری طبیعی تری داشته باشید.
ابزارهای الکتریکی
ابزار های الکترونیکی متعددی برای افزایش روان گفتار وجود دارد.
بیشتر بخوانید: لجبازی کودکان
درمان رفتاری شناختی
این نوع روان درمانی می تواند به شما کمک کند تا بتوانید. روش های تفکر را که موجب بدتر شدن لکنت شما می شود را شناسایی کرده و تغییر دهید. همچنین می تواند. در حل مشکلات مربوط به لکنت زبان مانند اعتماد به نفس، اضطراب و استرس به شما کمک کند.
تعامل کودک والدین
مداخله والدین در تکنیک های تمرین در خانه، بخش مهمی از کمک به کودک برای مقابله با لکنت به ویژه در برخی روش ها است. برای تعیین بهترین روش برای فرزندتان، از راهنمایی های پاتولوژیست گفتار و زبان کمک بگیرید.
