اختلال خلقی یک وضعیت سلامت روان است که در درجه اول بر وضعیت عاطفی شما تأثیر می گذارد.

آنها می توانند باعث غم و اندوه مداوم و شدید، شادی و یا عصبانیت شوند.

اختلالات خلقی قابل درمان هستند . معمولاً با ترکیبی از دارو درمانی و روان درمانی (گفتار درمانی).

اختلال خلقی چیست؟

اختلال خلقی یک وضعیت سلامت روان است که در درجه اول بر وضعیت عاطفی شما تأثیر می گذارد.

این اختلالی است که در آن شما دوره های طولانی شادی شدید، غم و اندوه شدید یا هر دو را تجربه می کنید.

برخی از اختلالات خلقی شامل سایر احساسات پایدار مانند عصبانیت و تحریک پذیری می شود.

طبیعی است که خلق و خوی شما بسته به شرایط تغییر کند.

با این حال، برای تشخیص اختلال خلقی، علائم باید برای چند هفته یا بیشتر وجود داشته باشد.

اختلالات خلقی می تواند باعث تغییراتی در رفتار شما شود و می تواند بر توانایی شما برای انجام فعالیت های معمولی مانند محل کار یا مدرسه تأثیر بگذارد.

اختلالات خلقی چگونه تشخیص داده می شوند؟

اگر شما یا فرزندتان علائم اختلال خلقی را تجربه می‌کنید،

یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی ممکن است معاینه فیزیکی انجام دهد تا علل فیزیولوژیکی علائم مانند بیماری تیروئید، سایر بیماری‌ها یا کمبود ویتامین را رد کند.

ارائه دهنده شما در مورد سابقه پزشکی شما، داروهایی که مصرف می کنید .

اینکه آیا شما یا یکی از اعضای خانواده شما به اختلال خلقی مبتلا شده اید یا خیر می پرسد.

آنها ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهند.

یک متخصص بهداشت روان، مانند روانشناس یا روانپزشک، مصاحبه یا نظرسنجی انجام می دهد.

 و در مورد علائم، عادات خواب و خوردن و سایر رفتارهای شما سؤال می پرسد.

 آنها از معیارهای موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا برای تشخیص اختلالات خلقی استفاده می کنند.

همه اختلالات خلقی چیست؟

اختلالات خلقی عبارتند از:

افسردگی و انواع فرعی آن

اختلال دوقطبی و انواع فرعی آن

اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی.

اختلال بی نظمی خلقی مخل.

اختلال دو قطبی

اختلال دوقطبی یک اختلال خلقی و وضعیت سلامت روان مادام العمر است

که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطوح انرژی، الگوهای تفکر و رفتار می شود.

انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد:

 که شامل تجربه نوسانات قابل توجه در خلق و خوی است که به عنوان دوره های هیپومانیک/شیدایی و افسردگی نامیده می شود.

چهار نوع اساسی اختلال دوقطبی وجود دارد که عبارتند از:

اختلال دوقطبی 1

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I یک یا چند دوره شیدایی را تجربه کرده اند.

اکثر افراد مبتلا به دوقطبی I، دوره‌های شیدایی و افسردگی را خواهند داشت،

اما یک دوره افسردگی برای تشخیص ضروری نیست.

اختلال دوقطبی2

این اختلال باعث ایجاد چرخه‌های افسردگی مشابه با دوقطبی I می‌شود.

 فرد مبتلا به این بیماری هیپومانیا را نیز تجربه می‌کند که شکل کمتر شدید شیدایی است.

دوره های هیپومانیک به اندازه دوره های شیدایی شدید یا مخرب نیست.

فرد مبتلا به اختلال دوقطبی II معمولاً قادر به انجام مسئولیت های روزانه است.

اختلال سیکلوتیمیا (سیکلوتیمیا): افراد مبتلا به اختلال سیکلوتیمیک حالت خلقی مزمن ناپایدار دارند.

آنها هیپومانیا و افسردگی خفیف را برای حداقل دو سال تجربه می کنند.

سایر اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص

علائم این نوع اختلال دوقطبی معیارهای یکی از انواع دیگر را برآورده نمی کند، اما افراد هنوز تغییرات خلقی قابل توجه و غیرطبیعی دارند

اختلال تنظیم خلقی DMDD

DMDD بر کودکان و نوجوانان تأثیر می گذارد.

این شامل فوران خشم مکرر و تحریک پذیری نامتناسب با موقعیت است.

 DMDD شدیدتر از اختلال انفجاری متناوب (IED) است و خشم بیشتر اوقات وجود دارد و قبل از سن 10 سالگی رخ می دهد.

آیا اضطراب یک اختلال خلقی است؟

اضطراب (اختلال اضطراب عمومی) یک اختلال خلقی نیست.

به عنوان یکی از بسیاری از اختلالات اضطرابی، از جمله اختلال هراس و فوبیا طبقه بندی می شود.

با این حال، اضطراب اغلب مقدم بر اختلالات خلقی است یا همراه با آن وجود دارد.

اختلالات خلقی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

اختلالات خلقی می تواند بر هر کسی از جمله کودکان، نوجوانان و بزرگسالان تأثیر بگذارد.

احتمال ابتلا به افسردگی اساسی در زنان و افراد AFAB دو برابر بیشتر از مردان و افرادی است که در بدو تولد مرد هستند (AMAB).

اختلال خلقی چه زمانی تشخیص داده می شود ؟

غم، شادی، خشم یا سایر احساسات

بیش از حد شدید و مداوم.

همراه با سایر علائم اختلال خلقی، مانند تغییرات خواب یا تغییر سطح فعالیت.

به طور قابل توجهی توانایی فرد برای عملکرد را مختل می کند.

اختلالات خلقی چگونه درمان می شوند؟

درمان اختلالات خلقی به شرایط و علائم خاص بستگی دارد.

معمولاً، درمان شامل ترکیبی از دارو درمانی و روان درمانی (که گفتار درمانی نیز نامیده می شود) است.

انواع دیگری از درمان مانند درمان تحریک مغز نیز وجود دارد.

داروها برای اختلالات خلقی

داروهایی که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است برای کمک به درمان اختلالات خلقی تجویز کنند.

سایر اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص

علائم این نوع اختلال دوقطبی معیارهای یکی از انواع دیگر را برآورده نمی کند، اما افراد هنوز تغییرات خلقی قابل توجه و غیرطبیعی دارند.

اختلال تنظیم خلقی DMDD

: DMDD بر کودکان و نوجوانان تأثیر می گذارد.

این شامل فوران خشم مکرر و تحریک پذیری نامتناسب با موقعیت است.

 DMDD شدیدتر از اختلال انفجاری متناوب (IED) است و خشم بیشتر اوقات وجود دارد و قبل از سن 10 سالگی رخ می دهد.

آیا اضطراب یک اختلال خلقی است؟

اضطراب (اختلال اضطراب عمومی) یک اختلال خلقی نیست.

به عنوان یکی از بسیاری از اختلالات اضطرابی، از جمله اختلال هراس و فوبیا طبقه بندی می شود.

با این حال، اضطراب اغلب مقدم بر اختلالات خلقی است یا همراه با آن وجود دارد.

اختلالات خلقی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

اختلالات خلقی می تواند بر هر کسی از جمله کودکان، نوجوانان و بزرگسالان تأثیر بگذارد.

احتمال ابتلا به افسردگی اساسی در زنان و افراد AFAB دو برابر بیشتر از مردان و افرادی است که در بدو تولد مرد هستند (AMAB).

اختلالات خلقی چقدر شایع است؟

اختلالات خلقی در بزرگسالان نسبتاً شایع است و افسردگی و اختلال دوقطبی شایع ترین آنها هستند.

تقریباً 7٪ از بزرگسالان افسردگی دارند، در حالی که حدود 2.8٪ دارای اختلال دوقطبی هستند.

اختلالات خلقی معمولاً در کودکان و نوجوانان دیده می شود – تقریباً 15٪ هر گونه اختلال خلقی دارند

علائم اختلالات خلقی چیست؟

هر اختلال خلقی دارای علائم و/یا الگوهای متفاوتی از علائم است.

اختلالات خلقی معمولاً علائمی دارند که بر خلق و خو، خواب، رفتارهای خوردن،

سطح انرژی و توانایی‌های فکری شما تأثیر می‌گذارند (مانند افکار مسابقه‌ای یا از دست دادن تمرکز).

افسردگی

افسردگی (افسردگی عمده یا بالینی) یک بیماری شایع سلامت روان است.

 علائم افسردگی شامل احساس غمگینی یا ناامیدی است.

 این عارضه همچنین می‌تواند باعث اختلال در تفکر، حافظه، خوردن و خواب شود.

برای اینکه یک فرد تشخیص افسردگی بالینی را دریافت کند، علائم باید حداقل دو هفته طول بکشد.

انواع مختلفی از افسردگی وجود دارد

اختلال افسردگی مداوم:

 این یک شکل مزمن افسردگی است که بایدحداقل دو سال طول بکشد.

علائم ممکن است گاهی اوقات در این مدت از شدت کاهش یابد.

شدت آن کمتر از اختلال افسردگی اساسی است، اما ادامه دارد.

علائم افسردگی

بیشتر اوقات یا تقریباً هر روز احساس غمگینی می کنید.

کمبود انرژی یا احساس سستی.

احساس بی ارزشی یا ناامیدی.

از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که قبلاً باعث لذت می شدند.

افکار مربوط به مرگ یا خودکشی.

مشکل در تمرکز یا تمرکز.

زیاد خوابیدن یا کم خوابی.

از دست دادن اشتها یا پرخوری.

داروهای ضد افسردگی

برخی از داروهای پرکاربرد برای درمان افسردگی و دوره‌های افسردگی اختلال دوقطبی،

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین هستند.

مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین نیز معمولاً تجویز می شوند .

و از نظر عملکرد شبیه به SSRI ها هستند.

 اگرچه مطالعات نشان می دهد که انواع مختلف داروهای ضد افسردگی به یک اندازه خوب عمل می کنند،

برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است بسته به فرد موثرتر باشند.

 معمولاً یک داروی ضد افسردگی چهار تا شش هفته طول می کشد تا شروع به کار کند.

مهم است که داروهای ضد افسردگی را طبق تجویز مصرف کنید و حتی اگر احساس بهتری دارید به مصرف آنها ادامه دهید.

تثبیت کننده های خلق و خو: این داروها به تنظیم نوسانات خلقی که در اختلال دوقطبی یا سایر اختلالات رخ می دهد کمک می کنند.

آنها فعالیت غیر طبیعی مغز را کاهش می دهند. ارائه دهندگان ممکن است در برخی موارد تثبیت کننده های خلق و خو را همراه با داروهای ضد افسردگی تجویز کنند.

برخی از پرمصرف‌ترین تثبیت‌کننده‌های خلقی شامل لیتیوم و داروهای ضد تشنج است.

داروهای ضد روان پریشی (نورولپتیک):

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که دچار شیدایی یا دوره های مختلط می شوند، ممکن است با یک داروی ضد روان پریشی غیر معمول (نورولپتیک) مانند آریپیپرازول (Abilify®) درمان شوند.

 ارائه دهندگان گاهی اوقات داروهای ضد روان پریشی غیر معمول را برای درمان افسردگی تجویز می کنند،

اگر علائم به تنهایی با یک داروی ضد افسردگی کنترل نشود.

اختلال عاطفی فصلی :

این نوع افسردگی در فصول خاصی از سال رخ می دهد.

معمولاً از اواخر پاییز یا اوایل زمستان شروع می شود و تا بهار یا تابستان ادامه می یابد.

 به طور معمول، ممکن است در اواخر بهار یا تابستان شروع شود.

 علائم اختلال عاطفی فصلی زمستان ممکن است شبیه علائم افسردگی اساسی باشد.

 آنها در طول بهار و تابستان از بین می روند یا کاهش می یابند.

افسردگی همراه با روان پریشی

این یک نوع افسردگی شدید همراه با دوره های روان پریشی است،

 مانند توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که دیگران نمی بینند) یا هذیان (داشتن باورهای ثابت اما نادرست).

افرادی که افسردگی همراه با روان پریشی را تجربه می کنند، بیشتر در معرض خطر فکر کردن به خودکشی هستند.

احساس انرژی شدید یا شادی.

گفتار یا حرکت سریع.

بی قراری، بی قراری یا تحریک پذیری.

رفتارهای پرخطر، مانند خرج کردن پول بیشتر از حد معمول یا رانندگی بی احتیاطی.

افکار مسابقه ای

بی خوابی یا مشکل خواب.

عوامل بیولوژیکی

نواحی مغز که مسئول کنترل احساسات و عواطف شما هستند، آمیگدال و قشر اوربیتوفرونتال هستند.

افراد مبتلا به اختلالات خلقی در آزمایش های تصویربرداری مغز نشان داده اند که آمیگدال بزرگ شده دارند.

عوامل ژنتیکی:

 افرادی که سابقه خانوادگی قوی اختلال خلقی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات خلقی هستند،

نشان می دهد اختلالات خلقی احتمالاً تا حدی ژنتیکی/ارثی هستند.

عوامل محیطی

تغییرات استرس زا در زندگی، مانند مرگ یکی از عزیزان. استرس مزمن؛ حوادث آسیب زا؛

 و سوء استفاده در دوران کودکی عوامل خطر اصلی برای ایجاد یک اختلال خلقی در آینده در زندگی، به ویژه افسردگی هستند.

افسردگی همچنین با بیماری های مزمن مانند دیابت، بیماری پارکینسون و بیماری قلبی مرتبط است.

روان درمانی برای اختلالات خلقی

روان درمانی که گفتار درمانی نیز نامیده می شود،

اصطلاحی برای انواع تکنیک های درمانی است که هدف آن کمک به فرد در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای ناسالم است.

روان درمانی با یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده و دارای مجوز، مانند روانشناس یا روانپزشک انجام می شود.

این می تواند برای شما و/یا خانواده شما پشتیبانی، آموزش و راهنمایی ارائه دهد تا به شما کمک کند تا عملکرد بهتری داشته باشید و رفاه شما را افزایش دهید.

برخی از رایج ترین انواع روان درمانی عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT):

این یک نوع روان درمانی ساختار یافته و هدف گرا است.

متخصصان سلامت روان از آن برای درمان یا مدیریت شرایط سلامت روان و نگرانی های عاطفی استفاده می کنند.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

: DBT نوعی از گفتار درمانی است که مبتنی بر درمان شناختی رفتاری (CBT) است،

اما به ویژه برای افرادی که احساسات را به شدت تجربه می کنند، سازگار است.

درمان های دیگر برای اختلالات خلقی

سایر درمان‌های اختلالات خلقی عبارتند از:

الکتروشوک درمانی (ECT)

: ECT یک روش پزشکی است که شامل عبور جریان الکتریکی خفیف از مغز شما می شود که باعث تشنج کوتاه مدت می شود.

ثابت شده است که این روش اثرات مثبت قوی بر شرایط سلامت روانی شدید و مقاوم به درمان،

 از جمله افسردگی و اختلال دوقطبی دارد.

جلسات ECT را می توان به صورت سرپایی انجام داد.

معمولاً دو یا سه جلسه در هفته، طی یک دوره دو هفته یا بیشتر، مورد نیاز است.

به طور کلی، 6 تا 12 جلسه مورد نیاز است.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال

TMSدرمانی برای افراد مبتلا به افسردگی شدید است که حداقل یک داروی ضد افسردگی به آن کمک نکرده است.

 این یک نوع درمان تحریک مغز است.

TMS انرژی مغناطیسی را ایجاد می کند که به یک جریان الکتریکی در زیر جمجمه تبدیل می شود تا به تنظیم احساسات شما کمک کند.

آیا می توان از اختلالات خلقی پیشگیری کرد؟

در حال حاضر، هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از اختلالات خلقی وجود ندارد،

 اما بسیاری از مسائل مرتبط ممکن است با درمان کاهش یابد.

 جستجوی کمک به محض ظاهر شدن علائم می تواند به کاهش اختلال در زندگی شما کمک کند

پیش آگهی اختلالات خلقی چیست؟

پیش آگهی (چشم انداز) اختلالات خلقی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

نوع بیماری و شدت آن.

چقدر زود تشخیص داده شده

اگر به درستی درمان شود

افسردگی و اختلال دوقطبی ممکن است عود کند (پس از درمان اولیه عود کند) یا ادامه داشته باشد .

بنابراین ممکن است نیاز به درمان طولانی مدت یا مادام العمر داشته باشد.

حدود یک سوم افراد مبتلا به اختلال خلقی به اختلالات روان پریشی مبتلا می شوند و یک سوم دیگر به اختلال اضطراب در طول زندگی مبتلا می شوند.

کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال خلقی در معرض خطر افزایش رفتار خودکشی هستند.

اگر فکر آسیب رساندن به خود یا دیگران دارید، فوراً کمک بخواهید.

این شماره برای خط زندگی خودکشی و بحران است.

یک نفر در هر زمانی از روز برای صحبت با شما در دسترس خواهد بود.

افراد مبتلا به اختلالات خلقی نیز در معرض خطر ابتلا به موارد زیر هستند:

ناتوانی از خفیف تا ناتوانی کامل در مراقبت از خود و حفظ تعاملات اجتماعی.

از دست دادن کار یا مدرسه.

اضطراب شدید.

اختلال مصرف الکل.

اختلال مصرف مواد

مهم است که به یاد داشته باشید که اختلالات خلقی قابل درمان هستند.

 حتی اگر پیدا کردن برنامه درمانی مناسب برای شما مدتی طول بکشد،

اما متعهد باشید که احساس بهتری داشته باشید.

چه زمانی باید در مورد اختلال خلقی به پزشک مراجعه کنم؟

اگر شما یا فرزندتان علائم اختلال خلقی را تجربه می کنید، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

اگر اختلال خلقی برای شما تشخیص داده شده است،

احتمالاً باید به طور منظم به ارائه‌دهنده و/یا متخصص سلامت روان خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید برنامه درمانی شما کارآمد است.

هر گونه نگرانی در مورد تغییر یا قطع داروها را با ارائه دهنده خود یا سایر متخصصان سلامت در میان بگذارید.

از آن‌ها بپرسید که اگر دارویی که مصرف می‌کنید مؤثر نیست یا عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد می‌کند،

ممکن است لازم باشد داروی دیگری را امتحان کنید یا دوز آن را تنظیم کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *