کودکان همیشه برای احساس امنیت به والدین خود نگاه می کنند – حتی بیشتر در مواقع بحران.
در اینجا چند نکته در مورد نحوه نزدیک شدن به مکالمه با کودک و ارائه حمایت و آرامش به او وجود دارد.
۱-آنچه را که می دانند و چه احساسی دارند پیدا کنید
زمانی و مکانی را انتخاب کنید که بتوانید آن را به طور طبیعی مطرح کنید و کودک شما احساس راحتی کند که آزادانه صحبت کند، مثلاً در طول یک وعده غذایی خانوادگی. سعی کنید قبل از خواب در مورد موضوع صحبت نکنید.
یک نقطه شروع خوب این است که از فرزندتان بپرسید که چه می داند و چه احساسی دارد.
برخی از کودکان ممکن است در مورد آنچه اتفاق می افتد اطلاعات کمی داشته باشند و علاقه ای به صحبت در مورد آن نداشته باشند، اما برخی دیگر ممکن است در سکوت نگران باشند. با بچه های کوچکتر، نقاشی، داستان ها و سایر فعالیت ها ممکن است به باز کردن بحث کمک کند.
بچه ها میتوانند اخبار را از طرق مختلف کشف کنند، بنابراین مهم است که آنچه را که میبینند و میشنوند بررسی کنند. این فرصتی است برای اطمینان دادن به آنها و به طور بالقوه تصحیح هرگونه اطلاعات نادرستی که ممکن است به صورت آنلاین، در تلویزیون، در مدرسه یا از دوستان به دست آورده باشند.
یک جریان مداوم از تصاویر و عناوین ناراحت کننده می تواند این احساس را ایجاد کند که بحران در اطراف ما وجود دارد. کودکان کوچکتر ممکن است بین تصاویر روی صفحه و واقعیت شخصی خود تمایز قائل نشوند و ممکن است فکر کنند که در معرض خطر فوری قرار دارند، حتی اگر درگیری دورتر اتفاق بیفتد. بچههای بزرگتر ممکن است چیزهای نگرانکنندهای را در رسانههای اجتماعی دیده باشند و از چگونگی تشدید رویدادها بترسند.
مهم است که نگرانی های آنها را به حداقل نرسانید یا نادیده بگیرید.
اگر آنها سؤالی می پرسند که ممکن است به نظر شما شدید باشد، مانند “آیا همه ما قرار است بمیریم؟”، به آنها اطمینان دهید که این اتفاق نمی افتد، اما همچنین سعی کنید آنچه را که شنیده اند و دلیل نگرانی آنها در مورد آن اتفاق بیفتد، بپرسید. اتفاق می افتد. اگر بتوانید بفهمید که نگرانی از کجا می آید، به احتمال زیاد بتوانید به آنها اطمینان دهید.
حتماً احساسات آنها را تصدیق کنید و به آنها اطمینان دهید که هر چه احساس می کنند طبیعی است. با توجه کامل به آنها نشان دهید که به آنها گوش می دهید و به آنها یادآوری کنید که هر زمان که بخواهند می توانند با شما یا بزرگسال مورد اعتماد دیگری صحبت کنند.
۲-آن را آرام و متناسب با سن نگه دارید
کودکان حق دارند بدانند در دنیا چه می گذرد، اما بزرگسالان نیز مسئولیت دارند که آنها را از ناراحتی در امان نگه دارند. از زبان مناسب سن استفاده کنید، واکنش های آنها را تماشا کنید و نسبت به سطح اضطراب آنها حساس باشید.
اگر نسبت به اتفاقی که در حال رخ دادن است نیز احساس غمگینی یا نگرانی داشته باشید، طبیعی است.
بچه ها نشانه های عاطفی خود را از بزرگسالان میگیرند
سعی کنید هیچ ترسی را بیش از حد با کودک خود در میان نگذارید. آرام صحبت کنید و مراقب زبان بدن خود مانند حالات چهره باشید.
از زبان مناسب سن استفاده کنید، واکنش های آنها را تماشا کنید و نسبت به سطح اضطراب آنها حساس باشید.
تا جایی که می توانید به فرزندان خود اطمینان دهید که از هر خطری در امان هستند. به آنها یادآوری کنید که بسیاری از مردم در سراسر جهان سخت کار می کنند تا درگیری را متوقف کنند و صلح پیدا کنند.
به یاد داشته باشید که اشکالی ندارد که برای هر سؤالی پاسخی نداشته باشید. می توانید بگویید که باید آن را جستجو کنید یا از آن به عنوان فرصتی با بچه های بزرگتر استفاده کنید تا با هم پاسخ ها را پیدا کنید. از وب سایت های سازمان های خبری معتبر یا سازمان های بین المللی مانند یونیسف و سازمان ملل استفاده کنید. توضیح دهید که برخی از اطلاعات آنلاین دقیق نیست و اهمیت یافتن منابع موثق است.
3-شفقت را گسترش دهید
درگیری اغلب می تواند تعصب و تبعیض را به همراه داشته باشد، چه علیه یک مردم یا کشور. وقتی با فرزندان خود صحبت می کنید، از برچسب هایی مانند “افراد بد” یا “بد” اجتناب کنید و در عوض از آن به عنوان فرصتی برای تشویق ترحم، مانند خانواده هایی که مجبور به ترک خانه های خود هستند، استفاده کنید.
حتی اگر درگیری در یک کشور دور اتفاق می افتد، می تواند تبعیض را در آستانه شما تشدید کند. بررسی کنید که فرزندانتان قلدری را تجربه نکرده و یا در آن مشارکت نداشته باشند. اگر در مدرسه به آنها بد نام شده یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند، آنها را تشویق کنید تا به شما یا بزرگسالی که به آنها اعتماد دارند، بگویند.
به فرزندان خود یادآوری کنید که همه شایسته امنیت در مدرسه و جامعه هستند. قلدری و تبعیض همیشه اشتباه است و هر کدام باید سهم خود را در گسترش مهربانی و حمایت از یکدیگر انجام دهیم.
۴-روی کمک کنندگان تمرکز کنید
برای کودکان مهم است که بدانند مردم با اعمال شجاعانه و مهربانی به یکدیگر کمک می کنند. داستان های مثبت را پیدا کنید، مانند اولین پاسخ دهندگان که به مردم کمک می کنند، یا جوانانی که به صلح دعوت می کنند.
احساس انجام کاری، هر چقدر هم که کوچک باشد، اغلب می تواند آرامش زیادی به ارمغان بیاورد.
ببینید آیا فرزندتان مایل است در انجام اقدامات مثبت شرکت کند یا خیر. شاید آنها بتوانند یک پوستر بکشند یا شعری برای صلح بنویسند، یا شاید شما می توانید در یک جمع آوری کمک مالی محلی شرکت کنید یا به یک طومار بپیوندید. احساس انجام کاری، هر چقدر هم که کوچک باشد، اغلب می تواند آرامش زیادی به ارمغان بیاورد.
۵-مکالمات را با دقت ببندید
همانطور که مکالمه خود را پایان می دهید، مهم است که مطمئن شوید که فرزندتان را در حالت پریشانی رها نمی کنید. سعی کنید سطح اضطراب آنها را با تماشای زبان بدن آنها ارزیابی کنید، با توجه به اینکه آیا آنها از لحن معمول خود استفاده می کنند یا خیر و مراقب تنفس خود هستند.
به آنها یادآوری کنید که برایتان اهمیت قائل هستید و هر زمان که احساس نگرانی می کنند حاضرید به آنها گوش دهید و از آنها حمایت کنید.
۶-به بررسی خود ادامه دهید
همانطور که اخبار درگیری ادامه دارد، باید به بررسی وضعیت فرزندتان ادامه دهید تا ببینید وضعیت او چگونه است. چه احساسی دارند؟ آیا آنها سؤال یا چیز جدیدی دارند که مایلند در مورد آنها با شما صحبت کنند؟
اگر به نظر میرسد فرزندتان نگران یا مضطرب است، مراقب هرگونه تغییر در نحوه رفتار یا احساس او، مانند معده درد، سردرد، کابوسهای شبانه یا مشکلات خواب باشید.
کودکان واکنشهای متفاوتی نسبت به رویدادهای نامطلوب دارند و برخی از نشانههای پریشانی ممکن است چندان آشکار نباشند. کودکان کوچکتر ممکن است بیشتر از حد معمول درگیر شوند، در حالی که نوجوانان ممکن است غم و اندوه یا عصبانیت شدید نشان دهند. بسیاری از این واکنشها فقط برای مدت کوتاهی دوام میآورند و واکنشهای طبیعی به رویدادهای استرسزا هستند. اگر این واکنش ها برای مدت طولانی ادامه داشته باشد، ممکن است کودک شما به حمایت متخصص نیاز داشته باشد.
شما می توانید از طریق انجام فعالیت هایی مانند تنفس شکمی با هم به کاهش استرس کمک کنید:
نفس عمیق بکشید یعنی 5 ثانیه نفس بکشید ، از بینی نفس بکشید و از دهان خارج کنید.
توضیح دهید که وقتی کودک شما نفس می کشد، شکم خود را به آرامی مانند بالون منفجر می کند و وقتی بازدم می کند هوا دوباره به آرامی از بالون خارج می شود.
اگر فرزندتان موضوع را مطرح کرد، آماده باشید که با او صحبت کنید. اگر درست قبل از خواب است، با چیزهای مثبتی مانند خواندن یک داستان مورد علاقه به پایان برسانید تا به خواب راحت آنها کمک کند.
۷-سیل اخبار را محدود کنید
مراقب باشید که فرزندانتان تا چه اندازه در معرض اخبار قرار دارند، در حالی که این اخبار مملو از عناوین هشدار دهنده و تصاویر ناراحت کننده است.
در نظر بگیرید که اخبار مربوط به کودکان کوچکتر را خاموش کنید. با بچه های بزرگتر، می توانید از آن به عنوان فرصتی برای بحث در مورد اینکه چقدر زمان صرف اخبار مصرف می کنند و به چه منابع خبری اعتماد می کنند، استفاده کنید. همچنین در نظر بگیرید که اگر فرزندانتان در فاصله شنوایی قرار دارند، در مورد درگیری با بزرگسالان دیگر چگونه صحبت می کنید. تا حد امکان سعی کنید حواس پرتی های مثبتی مانند بازی کردن یا پیاده روی با هم ایجاد کنید.
۸-مراقب خودت باش
اگر شما هم با آن کنار بیایید، بهتر می توانید به فرزندانتان کمک کنید. کودکان پاسخ شما به اخبار را دریافت خواهند کرد، بنابراین به آنها کمک می کند تا بدانند شما آرام هستید و کنترل دارید.
اگر احساس اضطراب یا ناراحتی می کنید، برای خود وقت بگذارید و با سایر خانواده، دوستان و افراد مورد اعتماد تماس بگیرید. مراقب نحوه مصرف اخبار خود باشید: سعی کنید به جای اینکه دائماً آنلاین باشید، زمانهای کلیدی را در طول روز برای بررسی اتفاقات مشخص کنید. تا جایی که می توانید، برای انجام کارهایی که به آرامش و بهبودی شما کمک می کند، وقت بگذارید.
